Hase, Geschichte Jesu, 580.↩︎
Mk. 11, 12. – Lagrange, Luc, 293.↩︎
Henneke, Handbuch der neutest. Apokryphen l, 76.↩︎
«Only a crucified phantom», Robertson, ap. Guignebert, Le problème de Jesus, 59.↩︎
«Revolans in fine Christus de Jesu», Iren., haeres., l, 26. – Hippol, Philos., VII, 7, 33; 10, 21.↩︎
Papias ap. Euseb., Hist. Eccl., III, 39.↩︎
Iren., II, 22, 5; V. 30, 1; 33, 3, ap. Ed. Meyer, Ursprung des Christentums, 1924,1, 249. – Zahn, Einleitung in das N. T., 1924, S. 453.↩︎
Resch, Agrapha, 1906, S. 275–276.↩︎
Euseb., H. E., VI, 14, 7. – Ed. Meyer, 157–158. – Hennecke I, 130. – Jülicher, Einleit. m das N. T. 1906, S. 281.↩︎
Euseb., H. E., II, 15, 2. – Knopf, Einleitung in das N. T., 281.↩︎
Jülicher, Neue Linien in der Kritik der evangelischen Ueberlieferung, 55, 75. – Joh. Weiss, Die Schriften des N. T., I, 59.↩︎
Wernle, Die synoptische Frage, 211.↩︎
Renan, Les Evangiles, 1923, p. 42–43. – Vie de Jésus, 502.↩︎
Weiss, 59. – Renan, Evang, 96–97. – Если же слова Иисуса в передаче изменяются, то не потому, что память передающих изменяет их, а потому, что сами эти «Слова жизни» живут и растут, как вошедшие в мир живые существа.↩︎
Renan, Vie de Jésus, LXXXI.↩︎
Weiss, 61.↩︎
Weiss, 63.↩︎
С. Toussaint, L’Hellénisme et l’Apôtre Paul, 1924, p. 110.↩︎
Arn. Meyer, Jesu Muttersprache, 1896, S. 35–39, et passim.↩︎
Widmanstadt, первый издатель (1555 г.) Священного Писания на сирийском языке, ар. Arn. Meyer, 10.↩︎
A. Meyer, 4. – Лютер о переводах Евангелия.↩︎
A. Meyer, 53.↩︎
Just. Mart., I Apol., LXV, 3.↩︎