Мəселе мынада, өмірдің өзі бүкіл ғаламмен бірдей принцип бойынша ұйымдастырылған: «болу, жасау, алу». Іштей бақытты бола отырып, сіз өзіңізден бақытты адам жасай бастайсыз, содан кейін, сіз бақытты деп санайтын күнделікті көріп жүрген, оларда да бар нəрсе, сіз де бола бастайды. Руханият шындықтарының бірі – қалау қателік пен өкініш тудырады. Басқаша айтқанда, егер сіз одан да көп нəрсені қаласаңыз жəне сізде бар нəрсені қабылдамасаңыз, сіз қиналасыз. Бірақ бұл сіздің өміріңізге жаңа пайда əкелмеу керек дегенді білдірмейді. Керісінше, адам мақсатты жəне шығармашылық сипатқа ие. Сонымен бірге, керек нəрсенің барлығы жеткілікті болғанына қарамастан, ақшаның саны көп болса да, көпшілігіміз бақытсыз боламыз. Біз үнемі бізде жоқ, ел-жұртта бар нəрсені қалаймыз жəне біз оны алған кезде, бақытты сезінудің орнына, біртүрлі сезім туындайды: «осы-ақ па?», «жалғасы жоқ па?». Көңіл толмаушылықтан қаншама адам адасып келеді. Адамзат ғарышты бағындырып, аспанды жаулап аламыз деді, бірақ тілектің орындалуымен бірге көңілсіздік пайда болды, өйткені аспан бізге әлі толығымен бағынған жоқ.
Дін бізді дүниеқұмарлық пен нəпсіқұмарлықтан бас тартуға үйретті. Бұл өте маңызды, бірақ бұл сөздердің негізгі мағынасы бұл емес. Өмірдің негізгі мәні – қазіргі жағдайды қабылдау жəне қазір бар нəрседен лəззат алу өте маңызды, өйткені одан басқа (әзірше) сіз де ешнəрсе жоқ. Сіз қазіргі уақыттағы жан тыныштығына, өмірдің қуанышына, болғаныңызға разы болыңыз, сонда сіз қалаған нəрсеге жете аласыз. Қазіргі, бүгінгі күнмен өмір сүру – бұл жай ғана қазіргі жағдайды қабылдау жəне көп нəрсеге ұмтылмау дегенді білдірмейді. Сіз қазір арқылы болашақты жасайсыз. Жаратылыс деңгейінде – сіз қазірдің өзінде табысты жəне бақыттысыз.