«КҮТУ ДЕҢГЕЙІНІҢ» ЖОҒАРЫЛАУЫ
Ішкі импульс немесе кейбір сыртқы жағдайлар бізді психологиялық жайлылық аймағынан кетуге мəжбүр етсе, бірден түсініксіз алаңдаушылық сезімі пайда болады. Біздің əрқайсымыз психологиялық жайлылықтың белгілі бір аймағындамыз, атап айтқанда, өзіміз немесе айналамыздағы адамдар күткен, үміт еткен деңгеймен өмір сүруді өзімізге лайықты деп санаймыз. Мысалы ата-анасы баласының адам болуын, қызығын көруін күтеді. Кәсіпкер кәсібінің алға басуын күтеді. Адамдардың барлығы әрдайым бір нəрсені күтеді.
Мысалы, бейсана деңгейінде біз өзіміз үшін қандай көлікпен жүру керектігін, қандай табыс табу керектігін, қандай мейрамханаларда түскі ас ішуді, қандай жағдайларда өзін жайлы сезінуді жəне т.б. осылардан бейсана бас тарта бастағанда, ішкі ыңғайсыздық бірден пайда болады. Мұндай реакция оң өзгерістерді қиындатады немесе кем дегенде баяулатады. Күту деңгейін жоғарлату үшін біз бейсананы өзгертуге мəжбүр боламыз. Жұмыстағы қиындықтар мен əлеуметтік проблемаларда біз логикалық дəлелдер іздей бастаймыз жəне өзімізді бейсанамен айналыспауымыз керек, ештеңе жұмыс істемейді, ештеңені өзгертудің қажеті жоқ деп сендіре бастаймыз. Бір нəрсені өзгерту үшін сіз өзіңізді басқа жағдайда, басқа машинаны жүргізу кезінде, басқа жұмыста, басқа адамның жанында елестетуіңіз керек. Бұрынғыдан да артық күтуге сіздің құқығыңыз бар. Сондықтан да күту деңгейін жоғарлатыңыз!
Өз жайлылық аймағымыз туралы ой біздің қатысуымызсыз қалыптасты, оны орта қалыптастырды. Біз жай ғана саналы түрде қоршаған ортаға беріле салдық не болса соны, бұйырғанын қабылдадық. Себебі біз бала кезден өмірге түк білмейтін түсінбейтін, мақлұқ, мақау болып келдік. Ата-ана біздің өсуімізді күтті, мектепке баруымызды күтті, ЖОО түсуді күтті, үйлендіріп не тұрмысқа шығарып немере күтті. Бұл стандартты күтулер. Негізінде адамның күту деңгейі шексіз, тек соны түсіну керек. Адамға қашан ақыл кірді деп айтамыз? Ол өмірінде күту деңгейін жоғарылатып, күтуден мақсатты әрекетке көшкен кезде.
ӨЗІҢІЗДІ МАҚСАТЫҢЫЗБЕН БАЙЛАНЫСТЫРЫҢЫЗ