ӨЗГЕРІСТЕР ҮШІН ЖАУАПКЕРШІЛІКТІ ҚАБЫЛДАҢЫЗ
Біздің өмірімізде көп нəрсе біздің бақылауымыздан тыс. Бірақ біз оған қалай жауап беруді шешеміз, əсіресе айналадағы адамдар туралы. Біз оларды өзгерте алмаймыз. Олай болмауы керек, өйткені олар өздері болуға толық құқылы. Алайда біз оларға деген көзқарасымызды өзгерте аламыз. Мүмкін анаңыз сіздің қарындасыңызды сізден гөрі жақсы көретін шығар. Мүмкін, сіздің ата-анаңыз ұлды алғысы келді, ал ұлдың орнына қыз болды жəне сіз бірден екі адамның көңілін қалдырдыңыз. Мүмкін сіздің əкеңіз қатты ішкен шығар. Бірақ ол өтті. Мүмкін сіз: «Келісемін, бірақ менің жағдайымда бəрі басқаша. Айналамдағы адамдар мені қорлады, күйзеліске түсірді». Ендеше сынақ түбі шапағат.
«Жақын адамдарым мені ренжітеді. Бастықтың кесірінен менің барлық бақытсыздығым жұмыста. Бұл менің кінəм емес». Өкінішті, бірақ басқаларды кінəлау арқылы сіз өзіңізді бір нəрсені өзгерту құқығынан айырасыз. Бірақ өмір жолының соңында сіз əрқашан: «Мен оларға өмірімнің ең жақсы жылдарын бердім жəне оның орнына ештеңе алмадым» деп айта аласыз. Содан кейін сіз өзіңізді əділ сезінесіз. Бұл керемет, тек проблема – айналаңыздағы адамдарға бəрібір, олар сізге мəн бермейді. Олар сізді басқара отырып, өміріңіздің мазмұнына әсер етеді өйткені, олар әрдайым сізбен бірге жүреді. Жауапкершілік тəуелділікке қарсы. Неге немесе кімге тəуелді боласың, бәрібір өзің жауапты боласың. Дүниеге келген кезде, біз жаңа туған тасбақадан айырмашылығымыз, тасбақа жұмыртқадан шығып, бірден тəуелсіз өмірді бастайды, ал біз басқа адамдарға толықтай тəуелді боламыз. Тасбақа ата-анасын білмейді. Адам үшін бұл мүмкін емес. Біз бəріміз дəрменсіз жəне қорғансызбыз. Бізге бәрін үйренуге тура келеді, біз қамқорлыққа мұқтажбыз. Біз қолдауды сезініп, біртіндеп тəуелсіздікке үйренуіміз керек. Бұл үшін өзін-өзі бағалау мен өзін-өзі қамтамасыз етуге негізделген берік іргетас салу қажет.
ЭМОЦИОНАЛДЫ ТƏУЕЛДІЛІК НЕМЕСЕ ӨЗІҢЕ-ӨЗІҢ ЖЕТКІЛІКТІ БОЛУ?