ҳаётнинг ижтимоий самарадорлиги, архитектурада ташкил этилган дизайн жараёнларининг ижтимоий асослари, шу жумладан иқтисодий, соғлом муҳит, иқтисодий, демографик, ахлоқий, қурилиш ишлаб чиқариш ва эстетик, уй хўжалигининг экологик муаммолари. Тирик одамнинг муҳитини шакллантириш- оналикни режалаштириш соҳаси сифатида.
Ушбу ўқув қўлланма ҳақиқий (қурилиш) ишлаб чиқаришга – ижтимоий ва функционал масалаларни кўриб чиқишга бағишланган. Архитектура бошқа дизайн асосларидан фарқ қилади; ишлаб чиқариш тармоқлари, айниқса, бу маҳсулотни истеъмол қилишнинг техник ва иқтисодий асослари, улар ишлаб чиқариш самарадорлигини белгилайди, бу якуний қурилиш ва эксплуатацияда бу охир -оқибат яшаш жойлари. Баҳо билан бутун жамиятнинг ривожланишнинг иккита қийматини ажратиш одат тусига киради. Моддий ижтимоий истеъмолнинг самарадорлиги. Биринчи, торроқ, ҳақиқий неъматлар. Бу тушунча одамлар ўртасидаги муносабатларни, ишлаб чиқариш нуфузивийлигини ифодалайди, бу шаклда инсоният жамоалари шаклланади, албатта, меҳнат ва истеъмолнинг енгил жараёни бўлиши мумкин эмас.
Архитектура соҳасидаги маъно инсоннинг ижтимоий ҳаётдаги ўрни ва эҳтиёжларини аниқлашга қаратилган. Aйнан шу маънода атамалар ишлатилади: ижтимоий соҳа, ижтимоий инфратузилма, ижтимоий ривожланишнинг ижтимоий (инсоний) омили. Шу билан бирга, «ижтимоий» тушунчаси кенг маънода «оммавий» синоними сифатида ишлатилади. Бу тушунчада социал ижтимоий муносабатларнинг барча жиҳатларини: иқтисодий, сиёсий, ахлоқий, шахсий ижтимоий (сўзнинг тор маъносида) ва бошқаларни ўз ичига олади ва табиат билан жамият ўртасидаги фарқни акс эттиради.
Жамоат муҳитини шакллантиришга бошқача йўналтирилган архитектура ва шаҳарсозлик; бизнес фаолияти ижтимоий жараёнлар ва муносабатларнинг барча жиҳатларини акс эттиради. Шу билан бирга, унинг эҳтиёжлари ва ижтимоий жараёнлардаги фаол роли бўлган одамга эътиборнинг кучайиши дизайннинг ижтимоий асосланишига алоҳида эътиборни белгилайди.