Снорри Стурлусон

Младшая Эдда (Часть 2)

ok dróttkvætt. Í hrynhendum háttum eru oftast átta samstöfur í vísorði, en hendingar ok stafaskipti fara sem í dróttkvæðum hætti. Þetta köllum vér dróttkvætt hrunjandi.

Nú skal sýna fleiri skiðun háttanna. Er þessi hrynjandi kölluð trollsháttr:

63. Stála kenndi stökkvilundum

styrjar valdi rauðu falda,

rekkar stýrðu rétt til jarðar

roðnu barði, austan fjarðar.

Oddum renndi eljunstrandir

ýta ferðar hringa skerðir.

Hilmir stærði hvössu sverði

heila grundar meginmundir.

Hér eru átta samstöfur í hverju vísuorði. Hér eru hluthendur í öllum orðum, ok fylgja þrjár samstöfur hverri hendingu, ok svá fara skothendur ok aðalhendingar ok stafaskipti sem í hrynhendu.

Þessi er einn hrynhendr háttr:

64. Vafði lítt, er virðum mætti,

vígrækjandi fram at sækja.

Skerðir gekk í skúrum Hlakkar

Sköglar serks fyr roðnum merkjum.

Ruddisk land, en ræsir Þrænda

Ribbungum skóp bana þungan.

Gunnar skaut und gera fótar

grimmsetta il hjarna kletti.

Þessi er hrynhenda óbreytt.

Þetta er draughent:

65. Vápna hríð velta náði

vægðarlaus feigum hausi.

Hilmir lét höggum mæta

herða klett bana verðan.

Fleina lands fylkir renndi

fjörnis hlíð meginskíði,

öflugt sverð eyddi fyrðum

jöfri kennt, holdi fennta.

Í þessum hætti eru tíðast sjau samstöfur í hverju vísuorði, en hendingar ok stafaskipti sem í dróttkvæðum hætti, ok ef hér er ór tekin ein samstöfun fyrsta eða þriðja vísuorði, sú stendr næst inni fyrstu, þá falla hljóðin öll sem í dróttkvæðum hætti. Svá má ok af taka í öðru ok inu fjórða vísuorði ina sömu samstöfun, ok er þá þat dróttkvætt, ok verðr sumt eigi mjúkt.

66. Eyddi úthlaupsmönnum

ítr hertogi spjótum.

Sungu stál of stillis,

stóð ylgr í val, dolgum.

Hal margan lét höfði

hoddgrimmr jöfurr skemmra.

Svá kann rán at refsa

reiðr oddviti þjóðum.

Hér er háttlausa í inu fyrsta ok þriðja vísuorði, en í öðru ok inu fjórða skothendur.

Nú er sá háttr, er kallaður er háttlausa:

67. Ortak öld at minnum,

þá er alframst vissak,

of siklinga snjalla

með sex tögum hátta.

Sízt hafa veg né vellum,

er virðan mik létu,

á aldinn mar orpit,

þat er oss frami, jöfrar.

Í þessum hætti eru engar hendingar, en stafaskipti sem í dróttkvæðum hætti.

Nú eru saman settir í tveim kvæðum sex tigir hátta ok um fram þær átta greinir, er fyrst er skipat í dróttkvæðum hætti með málsgreinum þeim, er fylgja hættinum, ok eru þessir hættir allir vel fallnir til at yrkja kvæði eftir, ef vill.

Nú skal upp hefja it þriðja kvæði9, þat er ort er eftir inum smærum háttum, ok eru þeir hættir þí margir áðr í lofkvæðum.

Hér hefr upp tögdrápulag:

68. Fremstr var Skúli —

Skala lof dvala.

Sem ek mildum gram

mærð fjölsnærða.

Meir skal ek stæri

styrs hróðr fyrir,

kærr var ek harra,

hers gnótt bera.